Δεν με ενοχλέι καθολου να πω τη γνώμη μου, ούτε και φοβούμαι επίσης. Για ποιο λόγο έχει σημασία η δική μου γνώμη, απόρησα.
Τέλοσπαντων, η απάντηση μου ήταν απλή, αν και ο "φίλος" μου, δεν έδειξε να ικανοποιήθηκε από αυτά που του είπα. Ίσως να έλπιζε να ακούσει άλλα...
Για μένα, του είπα, δεν υπάρχουν gay και straight. Για μένα υπάρχουν άνθρωποι με τη γνώμη την άποψη και τις προτιμήσεις τους.
Όπως ακριβώς για μένα, δεν υπάρχουν λευκοί και μαύροι, αλλά μόνο άνθρωποι...
Δεν υπάρχουν ντόπιοι και ξένοι, αλλά μόνο άνθρωποι...
Δεν υπάρχουν χριστιανοί, μουσουλμάνοι, ινδουϊστές, αλλά μόνο άνθρωποι...
Προσωπικά δεν έννοιωσα ποτέ να θέλω να διαχωρίσω τους ανθρώπους με γνώμονα την καταγωγή, τη θρησκεία, το χρώμα ή τις προτιμήσεις τους. Όπως θέλω και απαιτώ εγώ να έχω την ελευθερία να κάνω αυτά που θέλω, θεωρώ πως είναι υποχρέωση μου σαν άνθρωπος, να σεβαστώ όλα αυτά και για τους υπόλοιπους...
Δεν έννοιωσα ποτέ ότι έχω το δικαίωμα σαν πολίτης μιας χώρας να αποφασίζω για το ποιος άλλος θα ζει στην πατρίδα μου, τι θα κάνει στην προσωπική του ζωή ή που θα πιστεύει...
Ούτε τα θέλω μου, ούτε τα νόμιμα μου δικαιώματα, ούτε τα ανθρώπινα μου δικιαώματα δεν μου επιτρέπουν κάτι τέτοιο. Ποιος είμαι τέλος εγώ που θα αποφασίζω για τους υπόλοιπους συνανθρώπους μου ΠΩΣ θα ζουν, με ΠΟΙΟΥΣ θα ζουν και ΠΟΥ θα ζουν;
Αγαπητέ "φίλε", μπορεί αυτή μου η απάντηση να μη σε ικανοποίησε καθόλου. Ικανοποίησε όμως εμένα, γιατι είπα αυτά που νοιώθω, αυτά που πιστεύω χωρίς να έχω κανένα απολύτως λόγο να κρύβομαι ή να μασώ τα λόγια μου...
