Είναι πολλές φορές τόση η μανία κομμάτων και μομματιδίων να πουν κάτι, να ανακοινώσουν κάτι, να φανούν τελοσπάντων στις ειδήσεις, τις εφμερίδες και τα μπλοκς, που δεν καταλαβαίνουν καν τι λένε, ή γιατί το λένε.
Το να δηλώνεις δηλαδή στις 2 Μαρτίου 2011 "Επίθεση στη Λιβύη: Η Κύπρος να μείνει έξω από τα Νατοϊκά σχέδια" είναι μια θέση. Μια πολιτική θέση αν την δεις από μόνη της, δεν περιέχει τίποτε το κακό ή το μεμπτό.
Αν όμως, την ΙΔΙΑ ΑΚΡΙΒΩΣ ΜΕΡΑ, 2 Μαρτίου 2011, το ίδιο κόμμα βγάλει μιαν άλλη ανακοίνωση με τίτλο "Δυστυχώς προέκυψε veto από τον Πρόεδρο" με αφορμή το βέτο του Προέδρου για την πρόταση της πλειοψηφίας της Βουλής για ένταξη στο Νατοϊκό Συνεταιρισμό για την Ειρήνη, τότε καταλαβαίνει κάποιος πόση σύγχιση και πόσο αλαλούμ επικρατεί στα μυαλά κάποιων.
Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗΣ και ακαταλαβίστικης εκτυροπής που έχει πάρει η πολιτική μας ζωή και τα κόμματα. Τα οποία κόμματα, έχουν μπει σε ένα τούνελ μιμητισμού και το ένα μιμείται το άλλο με απαράμιλλο ζήλο και τακτική.
Μεγάλοι και μικροί, διαφορετικοί και ταυτόσημοι. Όλοι γίνανε ένα κουβάρι με μπλεγμένα μαλλια, ή αλλιώς μαλλιά κουβάρια.
Πάει και η διαφορετικότητα πάνε και όλες οι παλιότερες προκυρήξεις. Απλά ανοίγουν το στόμα τους κι ότι βγει, βγήκε... Κανένα μέτρο και κανένας φραγμός!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου