Με αφορμή διάφορα δημοσιεύματα που βλέπουν το φως της δημοσιότητας, όλο και με μεγαλύτερη συχνότητα αυτές τις μέρες, σε σχέση με την ανάγκη ύπαρξης μιας πραγματικής οικολογικής - κοινωνικής επιλογής στις δημοτικές εκλογές, και σε συνδυασμό με μια πρόσφατη δημοσκόπηση που έτυχε να δω την περασμένη βδομάδα, θεωρώ πως εμείς, σαν ΚΙΝΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ, έχουμε πλέον ένα χρέος απέναντι στον οικολογικά σκεπτόμενο ψηφοφόρο, τον ψηφοφόρο που είναι εδώ και καιρό αποστασιωποιημένος από τα υπάρχοντα κόμματα και την πολιτκή ζωή.
Όλοι αυτοί αποζητούν εδώ καιρό μια "άλλη" επιλογή. Ένα χώρο που να μη θυμίζει τις κομματικές "κοκοραμαχίες" κάποιων, να μη θυμίζει λαϊκισμούς και αυτοπροβολές, σύγχιση αρμοδιοτήτων και ταυτοτήτων. Θέλει ένα χώρο που θα αφοσιωθεί στο κεφάλαιο που λέγεται "περιβάλλον και κοινωνία" και θα παραμείνει εκεί. Πιστό στις διακυρήξεις και τον προορισμό του.
Ως ΚΙΝΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ είχαμε από την πρώτη στιγμή διακυρήξει την αφοσίωση μας στα ιδανικά της οικολογικής ευασθησίας και της δίκαιης κοινωνίας. Ταχθήκαμε όλοι μας στο Κίνημα με στόχο να προωθήσουμε όλα τα θέματα που αφορούν το δίπτυχο οικολογία - κοινωνία, και να προσπαθήσουμε με κάθε τρόπο και μ' όλες μας τις δυνάμεις να βοηθήσουμε σε αυτό τον τομέα.
Σε κάποια στιγμή, πιστέψαμε πως η όποια εμπλοκή μας σε εκλογές θα μας μετέτρεπε σε "κόμμα". Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Πιστεύουμε πως αν ένα κίνημα επιθυμεί να παραμείνει κίνημα πιστό στις διακυρήξεις και τους στόχους του, όχι μόνο μπορεί να παραμείνει μακριά από την πολιτική (με την έννοια της υπάρχουσας πρακτικής στην Κύπρο) αλλά έχει και χρέος, αυτούς τους στόχους και σκοπούς να τους υλοποιήσει στην πράξη.
Και η προώθηση των στόχων αυτών μπορεί καλύτερα και πιο αποτελεσματικά να γίνει μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης
Εδώ είναι ο χώρος που θα έπρεπε τα κινήματα και οι στόχοι τους να προωθούνται και να βρίσκουν λύσεις τα χιλιάδες χρόνια και άλυτα προβλήματα
Για αυτό και αποφασίσαμε ότι το ΚΙΝΗΜΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑΣ έχει χρέος και καθήκον να δώσει την παρουσία του στις δημοτικές εκλογές. Ως την ΜΟΝΑΔΙΚΗ οικολογική επιλογή, την ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ επιλογή για όσους θέλόυν ένα πραγματικά οικολογικό - κοινωνικό κίνημα να τους αντιπροσωπεύει. Υπάρχουν χιλιάδες ψηφοφόροι που έχουν βαρεθεί τις υπάρχουσες επιλογές και αναζητούν κάτι διαφορετικό, κάτι που να μιλά τη δική τους γλώσσα και να αφουγκράζεται τις δικές τους έγνοιες και ανησυχίες.
Η πόλη είναι ένας ζωντανός οργανισμός που γεννιέται, αναπτύσσεται, ακμάζει ή φθίνει και κάποτε πεθαίνει. Όταν οι λόγοι του θανάτου της δεν είναι εξωτερικοί π.χ. πόλεμος, σεισμοί, πυρκαγιά, αλλά είναι νοσογόνοι εσωτερικοί, η παρακμή έρχεται αργά, ελάχιστα αντιληπτή στους πολλούς και ακόμη λιγότερο αντιληπτή από τους ίδιους τους κατοίκους της, γιατί αυτοί σιγά - σιγά έχουν προσαρμοσθεί στη φθίνουσα πορεία της. Κυριότερη αιτία παρακμής και εγκατάλειψης μίας πόλης είναι η αδυναμία υγιεινής διαβίωσης με ό,τι ψυχοσωματικό περιλαμβάνει η έννοια του όρου.
Οι δυνατότητές του πρασίνου είναι ποικίλες. Να παρέχει οξυγόνο, να μεταβάλλει το κλίμα της περιοχής, να μειώνει το θόρυβο, να περιορίζει την άμεση και έμμεση ακτινοβολία, να απομονώνει, να κρύβει, να ελέγχει, να εμποδίζει τη διάβρωση του εδάφους, να συντηρεί την πανίδα, να ομορφαίνει το περιβάλλον, να βοηθά τις κοινωνικές επαφές, να διδάσκει τον άνθρωπο. Έτσι, επιγραμματικά, φαίνεται η σημασία των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος στη διαμόρφωση των κατάλληλων συνθηκών διαβίωσης του ανθρώπου στις πόλεις. Στην έννοια φυσικό περιβάλλον περιλαμβάνεται όλος ο έμβιος φυτικός και ζωικός κόσμος, το φυσικό οικοσύστημα της υπαίθρου, που στοιχεία του πρέπει να επανενταχθούν στο αστικό περιβάλλον, δηλαδή το ανθρωπογενές οικοσύστημα.
Με τις ευεργετικές επιδράσεις του πρασίνου, μπορεί αν όχι να λύσει, τουλάχιστον να αμβλύνει τα προβλήματα ρύπανσης που υπάρχουν. Το πράσινο είναι αναπόσπαστο κομμάτι της δομής των πόλεων. Είναι η ίδια μας η ζωή. Η ανάγκη σημαντικής αύξησης του αστικού πρασίνου με τη δημιουργία ελεύθερων και φυτεμένων χώρων είναι κάτι που δεν αμφισβητείται. Πρέπει λοιπόν να υπάρξουν γενναίες και ριζικές προτάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Το να φυτέψουμε δέντρα ή να βάλουμε λουλούδια στις ζαρντινιέρες δεν θα λύσει το πρόβλημα. Η λύση πρέπει να είναι σφαιρική και όχι περιστασιακή. Γιατί η κακή λύση ενός προβλήματος αποτελεί συχνά τη γενεσιουργό αιτία ενός άλλου προβλήματος.
Είναι ανάγκη να υπάρξει μία πολιτική ελεύθερων και πράσινων χώρων που θα αρχίζει από το σχεδιασμό, θα προχωράει στη δέσμευση όσων ελεύθερων χώρων υπάρχουν για πράσινο και θα καταλήγει στην παραχώρησή τους στην Τοπική Αυτοδιοίκηση με στόχο να εξυπηρετήσουν συγκεκριμένες, πραγματικές και καθημερινές δραστηριότητες των κατοίκων της κάθε περιοχής. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρξει μία αναθεώρηση του σκοπού και της λειτουργίας των υπαρχόντων χώρων πρασίνου, ούτως ώστε να μελετηθούν ξανά σύμφωνα με τις σημερινές ανάγκες, να ενωθούν σε ένα δίκτυο πρασίνου, όπου με πεζόδρομους και ποδηλατοδρόμους θα μπορεί να εξυπηρετείται ο κάτοικος της πόλης.
Στη θέση της εγκατάλειψης, των σκουπιδιών, των πρόχειρων κατασκευών που δεσπόζουν στις πίσω πλευρές των κτιρίων δημιουργείται μία περιοχή δημιουργικότητας, ζωής, χαράς και επικοινωνίας των κατοίκων όλων των ηλικιών, με υψηλή αισθητική αξία για το σύνολο της περιοχής που εφαρμόζεται η ενοποίηση, ή το σύνολο της πόλης αν το μέτρο επεκταθεί.
Άθως Αγαπητός
Δημοτικός Σύμβουλος Στροβόλου
Γενικός Γραμματέας Κινήματος Κοινωνικής Οικολογίας
