Καλό ταξίδι φίλε Άκη...

Σαλπάρισες μονάχος κι έκοψες τα σκοινιά
Καλό ταξίδι να 'ναι...

Πρίν τέσσερα περίπου χρόνια ήρθα αντιμέτωπος με την γνωστή γραφειοκρατία, τους "κανονισμούς", την άρνηση και τα μικροσυμφέροντα κάποιων δημοσίων υπαλλήλων και κάποιων "εκπαιδευτικών".

Η κοινότητα Ακακίου και 3-4 άλλες γειτονικές κοινότητες ζητούσαν επίμονα να λειτουργήσει μονάδα ειδικής εκπαίδευσης στο χωριό τους για να να μην αναγκάζονται οι γονείς των παιδιών με ειδικές ανάγκες να πηγαινοέρχονται μίλια ολόκληρα καθημερινά, πήγαινε - έλα να μεταφέρουν τα παιδιά σε άλλη κοινότητα που λειτουργούσε ειδική μονάδα.

Στο Δημοτικό σχολείο Ακακίου υπήρχε ειδικός χώρος με σχετική πρόνοια. Υπήρχε όμως και η άρνηση. Η οποία δεν ξέρω από που ακριβώς προερχόταν, έβγαινε πάντως προς τα έξω μέσω της διευθύντριας του σχολείου. "Δεν είχαν χώρο", "δεν είχαν προσωπικό", "δεν ήταν έτοιμοι" και άλλα πολλά προσκόμματα.

Μήνες ολόκληρους πηγαινοερχόμουν προσωπικά με συνοδεία ένα - δυό γονιών σε γραφεία, υπεύθυνους, ειδικούς και ανιδείκευτους. Η πόρτες ήταν όλες κλειστές. Ερμητικά κλειστές. Αναμφίβολα, κάποιοι γονείς προσπαθούσαν με όλη τους τη δύναμη και τις "γνωριμίες" τους να μην επιτρέψουν στα παιδιά με ειδικές ανάγκες να φοιτούν στο ίδιο σχολείο με τα δικά τους, υγειή βλαστάρια. Συμπεριφορά γνωστή, υποκρισία και ιδιοτέλεια που πηγάζει από την αμάθεια και την αναισθησία.

Η τελευταία μας ελπίδα για να καταφέρουμε το σκοπό μας ήταν ο Υπουργός Παιδεία. Αποτάθηκα προσωπικά στον Άκη Κλεάνθους. Σε τρεις μέρες με πήρε τηλέφωνο η ιδιαιτέρα από το υπουργικό γραφείο και μου ζήτησε να πάω την επομένη στο δημοτικό σχολείο ΑΚακίου όπου θα πήγαινε και ο ίδιος για μια σχολική εκδήλωση. Πήγα με δυό από τους γονείς των παιδιών με ειδικές ανάγκες...

Χρειάστηκαν τέσσερα με πέντε λεπτά παράθεσης του θέματος από τον υποφαινόμενο! Αμέσως ο Άκης έδωσε τη λύση. ΘΑ ΓΙΝΕΙ Η ΕΙΔΙΚΗ ΜΟΝΑΔΑ, είπε. Το θέμα τελείωσε! Απλά γιατί σε ένα τέτοιο θέμα ΔΕΝ μπορούμε να πούμε όχι! Και τα παιδιά με ειδικές ανάγκες και οι γονείς τους δικαιώθηκαν.

Είχα ξεχάσει αυτή την ιστορία. Ο σημερινός τόσο άδικος και αναπάντεχος θάνατος του αγαπητού φίλου Άκη Κλεάνθους μου την υπενθύμισε.

Και είμαι σίγουρος πως πολλές τέτοιες παρόμοιες ιστορίες θα κρατούν ζωντανή τη μνήμη του.

Αγαπητέ φίλε Άκη, καλό ταξίδι νάναι...