Το σύνθημα «Ανθρώπινες πόλεις» δεν είναι απλά ένα εύηχο σλόγκαν που κάνει την εμφάνιση του σε μια προεκλογική περίοδο. Είναι μια πρόταση που πηγάζει μέσα από τις ηθικές αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης και της παγκόσμιας οικολογικής ιδεολογίας και που αντικατοπτρίζει τις θέσεις του Κινήματος Κοινωνικής Οικολογίας από την πρώτη μέρα της ίδρυσης του.
Τι σημαίνει όμως ο όρος «ανθρώπινη πόλη»; Πως εννοούμε αυτό μας το σύνθημα και πως, έμπρακτα και ουσιαστικά, προσπαθούμε να το κάνουμε πράξη στην καθημερινή ζωή. Ανθρώπινη πόλη, στο δικό μας μυαλό, σημαίνει μια πόλη σωστά οργανωμένη, καθαρή, με συντονισμένες υπηρεσίες, λειτουργικότητα αλλά κυρίως φιλική στους δημότες. Σε όλες τις ομάδες των δημοτών.
Γιατί, το γεγονός ότι μια πόλη είναι φιλική σε μια μόνο μερίδα των κατοίκων της, έστω κι αν αποτελεί την πλειοψηφία, αυτό δεν είναι καθόλου αρκετό. Η δική μας προσπάθεια, στρέφεται στη μετατροπή των Δήμων και Κοινοτήτων σε πλήρως προσβάσιμους και λειτουργικούς για όλες τις ομάδες δημοτών και κυρίως τις ομάδες των κινητικά εμποδιζόμενων ατόμων όπως οι ανάπηροι, οι τυφλοί, οι υπερήλικες, τα μικρά παιδιά κοκ.
Δυστυχώς μέχρι σήμερα, παρά τις όποιες προσπάθειες, τις οποίες δε μηδενίζουμε σε καμιά περίπτωση, δεν έχουν γίνει όλα όσα έπρεπε να γίνουν. Σήμερα, οι Δήμοι έχουν τεράστιες ελλείψεις πεζοδρομίων. Ακόμα και σε μεγάλες λεωφόρους, οι πεζοί, και κυρίως οι ομάδες που αναφέρονται πιο πάνω, αναγκάζονται να περπατούν στο οδόστρωμα, πολλές φορές θέτοντας σε κίνδυνο ακόμα και τη ζωή τους. Για τα άτομα με δυσκολία στην κίνηση, δεν υπάρχει σχεδόν καμιά σημαντική φροντίδα.
Επικρατεί μια απαράδεκτη κατάσταση και πολλοί δημότες αναγκάζονται να μένουν στο σπίτι, μη έχοντας άλλη επιλογή. Και στις περιπτώσεις όμως που υπάρχουν πεζοδρόμια, η κατάσταση δεν είναι καλύτερη. Πολλά από αυτά δεν διαθέτουν τις αναγκαίες ράμπες και ως εκ τούτου δεν είναι προσβάσιμα. Είναι βέβαια και το άλλο φαινόμενο που παρατηρείται και προκαλεί πρόσθετα προβλήματα. Στα περισσότερα πεζοδρόμια, σταθμεύουν τα αυτοκίνητα, τοποθετούνται οι κάδοι απορριμμάτων και ανακύκλωσης, στοιβάζονται κιβώτια, μπαίνουν διαφημιστικές πινακίδες, διενεργούνται πάσης φύσεως «εργασίες»... Στο μόνο που δεν χρησιμεύουν είναι να χρησιμοποιούνται από τους πεζούς.
Έχουμε επανηλημένα θέσει σε όλα τα επίπεδα και τους αρμόδιους φορείς, το θέμα προσβασιμότητας σε κτίρια δημόσιας χρήσης, υπηρεσίες και οργανισμούς. Είναι για μας αδιανόητο το 2011, σε ευρωπαϊκούς δήμους, ένας ανάπηρος να μη μπορεί να μπει με το τροχοκάθισμα του σε ένα περίπτερο, ένα φούρνο ή ακόμα χειρότερα, σε ένα υπουργείο!!!...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου