«Καταγγέλλουν τους προπηλακισμούς αλλά...»

Πότε ο λαϊκσμός δικαιώνει τη βία;

Κάποιοι «Καταγγέλλουν τους προπηλακισμούς αλλά...» όπως λένε, γιατί για την όλη κατάσταση που παρατηρείται αυτές τις μέρες στην Ορμήδεια και τις επιθέσεις εναντίον του Υπουργού Εσωτερικών, φταίει η «η κυβέρνηση που συνεχίζει μια πολιτική στον τομέα της διαχείρισης των στερεών αποβλήτων, των σκυβάλων και των σκουπιδιών που δεν έχει όραμα. Και γιατί εξακολουθεί να μην λαμβάνει υπόψη της τις διαμαρτυρίες πολιτών και κρύβεται πίσω από τις τοπικές αρχές».

Επειδή δεν υπολογίζουμε (σαν Κίνημα Κοινωνικής Οικολογίας) να έχουμε ψηφοδέλτιο στην Ορμήδεια (αλλού δεν ξέρουμε ακόμα), άρα δεν θα χάσουμε καθόλου ψήφους (!!!), δεν έχω κανένα ενδοιασμό να καταδικάσω κάθε μορφή βίας, έστω κι αν αυτή είναι αποτέλεσμα του αισθήματος «αδικίας» που νοιώθει κάποιος ή επειδή τον «πνίγει το δίκαιο». Το μεγαλύτερο πρόβλημα αυτού του τόπου είναι το αίσθημα πως ο καθένας από εμάς κάνει ότι θέλει και το θεωρεί και δικαίωμα του!

Και επειδή έμαθα να λέω τα πράγματα με το όνομα τους, θα πω, πως το να καλείς την κυβέρνηση να σταματήσει να λαμβάνει υπόψη της τα εκλελεγμένα κοινοτικά συμβούλια, τις μελέτες των επιστημόνων των υπουργείων για τα έργα, και να ακούει απλά τις διαμαρτυρίες πολιτών, αυτό, δεν είναι τίποτε άλλο από απλό, γνήσιο και καθαρό λαϊκισμό! Τα συμβούλια εκλέγονται από τους πολίτες, σωστά; Όπως εκλέγονται και οι Πρόεδροι και οι Βουλευτές και οι Δήμαρχοι και τα Δημοτικά Συμβούλια. Κι όταν ένα συμβούλιο αποφασίσει κάτι, πάει να πει ότι η απόφαση τους, λίγο πολύ, εκπροσωπεί και τους πολίτες.

Να υποθέσω πως κάθε φορά που η κυβέρνηση (η όποια κυβέρνηση) αποφασίσει να κάνει ένα έργο θα πρέπει να πάρει σβάρνα όλα τα σπίτια της περιοχής και ρωτά ένα – ένα τους πολίτες αν δέχονται ή όχι; Κι αν αυτό το έργο θα γίνει στη Λεμεσό για παράδειγμα; Να γίνουν 150 χιλιάδες επισκέψεις σε σπίτια για να ληφθεί υπόψη η άποψη των πολιτών;

Η ορθολογιστική διαχείριση των σκυβάλων δεν μπορεί να οριοθετηθεί σε κανένα σημείο της ελεύθερης Κύπρου, (με βάση αυτά που συμβαίνουν), αφού αυτό που μας απόμεινε δεν είναι αρκετό για να γίνουν τέτοια έργα μακριά από κοινότητες. Άρα, όπου και να αποφασιστεί να γίνει ένα έργο, κάποιοι θα διαμαρτύρονται. Και κάποιοι θα τους χαϊδεύουν τα αυτιά, πιστοί στον αιώνιο τους λαϊκισμό και στην προσπάθεια της αντιπολιτευτικής τους δράσης με απώτερο στόχο το κομματικό κέρδος.