Για πάνω από 45 χρόνια, θυμάμαι, κάθε φορά που είχαμε επεισόδια σε ποδοσφαιρικό αγώνα, να ακολουθούν οι ίδιες στερεότυπες, άσχετες και χωρίς περιεχόμενο δηλώσεις διαφόρων παραγόντων.
Πάντα, μα πάντα, λένε τα ίδια. Θα συνεδριάσει, λέει, η Εκτελεστική της ΚΟΠ και θα μελετήσει τα επεισόδια και θα αποφασίσει τα μέτρα που πρέπει να πάρει και θα λύσει το πρόβλημα.
Κουραφέξαλα! Μια ζωή, οι ίδιοι άσχετοι ηγούνται, οι ίδιο αδιάφοροι κι ανεύθυνοι έχουν το λόγο και ποτέ, ούτε μια φορά στην ιστορία αυτού του τόπου δεν κατάφεραν, έστω και στο ελάχιστο, να κάνουν οτιδήποτε το σωστό.
Τώρα θα τα καταφέρουν; Ούτε σαν ανέκδοτο δε μπορούν να μας πείσουν. Εδώ δε μπορούν να πείσουν τους ίδιους τους εαυτούς τους.
Τρεις φορές άκουσα τον Πρόεδρο της ΚΟΠ από την Κυριακή μέχρι την Τετάρτη να μιλά σε εκπομπές. Και τις τρεις, οι δημοσιογράφοι προσπάθησαν πολύ, ίδρωσαν σχεδόν, να τον ρωτούν, ποιος φταίει για την απαράδεκτη κατάντια του Κυπριακού ποδοσφαίρου και τα επεισόδια. Φταίνε μήπως τα πολιτικά κόμματα, τα σωματεία, η αστυνομία, ο κόσμος; Καμιά απάντηση. Μισόλογα, υπεκφυγές, ακατάσχετη συνθηματολογία αλλά ουσία καμιά.
Θέλετε κ. Κουτσοκούμνη να αλλάξει αυτό το ρεζιλίκι σε μια ευρωπαϊκή χώρα; Πρέπει να έχετε τα κότσια να πείτε τα πράγματα με το όνομα τους και να φτάσει (επιτέλους) αυτό το περιβόητο μαχαίρι που ακούμε για δεκαετίες τώρα, στο κόκαλο. Άμα δε μπορείτε να κάνετε τα αυτονόητα, τότε δεν έχετε καμιά θέση σε ένα τέτοιο πόστο και η καλύτερη υπηρεσία που τόσο εσείς όσο και οι υπόλοιποι «παράγοντες» μπορείτε να προσφέρετε σ’ αυτή την κατακαημένη πατρίδα, είναι να πάτε στα σπίτια σας και να μας αφήσετε ήσυχους.
Το πρόβλημα, κ. Κουτσοκούμνη έχει και όνομα και προέλευση. Και παρά το γεγονός ότι το γνωρίζετε καλά, δεν έχετε ούτε το θάρρος αλλά ούτε και τη θέληση να το πείτε και να το αντιμετωπίσετε. Απλούστατα, γιατί όλη αυτή η σχιζοφρένεια που επικρατεί στο Κυπριακό ποδόσφαιρο, βολεύει. Βολεύει πολλούς. Παράγοντες, προέδρους της ΚΟΠ και των σωματείων, «παραγοντίσκους» και παραστεκάμενους. Οι οποίοι, σχεδόν στην ολότητα τους δεν έχουν καμιά, μα ΑΠΟΛΥΤΩΣ καμιά σχέση με το ποδόσφαιρο ή τον αθλητισμό γενικότερα.
Άμα δεν σταματήσουν τα κόμματα (κυρίως τα δύο μεγάλα κόμματα) να εκκολάπτουν και να συντηρούν τις αγέλες των άβουλων και ανίδεων οπαδών, τους οποίους στην κατάλληλη στιγμή χρησιμοποιούν και για τις πολιτικές τους φιλοδοξίες, άμα δεν σταματήσει η ακατάσχετη κομματικοποίηση σε όλα τα επίπεδα, σωματεία, ΚΟΠ, σύνδεσμοι διαιτητών κοκ., δεν υπάρχει καμιά ελπίδα βελτίωσης της κατάστασης.
Αντίθετα, όσο πάμε και χειροτερεύει η κατάσταση.
Κι άμα το κράτος, δια μέσου της αστυνομίας, δε λάβει ΑΜΕΣΩΣ τα μέτρα του, τότε η κατάσταση θα φτάσει σε τραγικότερα, απ’ ότι σήμερα, επίπεδα.
Έχουμε μπροστά μας ένα σοβαρότατο κοινωνικό πρόβλημα συμπεριφοράς. Με ηθικούς αυτουργούς και εκτελεστικά όργανα. Για να λυθεί λοιπόν ένα τέτοιο σοβαρό πρόβλημα πρέπει,
ΠΡΩΤΟ να σταματήσουμε αυτούς που υποκινούν και υποθάλπουν τέτοιες καταστάσεις και
ΔΕΥΤΕΡΟ να πάρουμε μέτρα να εμποδίσουμε τα άβολα και άνοα άτομα να παίζουν τα παιγνίδια των υποκινητών τους.
Ποιος όμως θα το κάνει αυτό; Η ΚΟΠ και τα σωματεία; Ξεχνούμε πόσο κομματικοποιημένη είναι η ΚΟΠ; Ξεχνά μήπως κανείς τι έγινε μόλις το περασμένο καλοκαίρι για την εκλογή της νέας Εκτελεστικής της επιτροπής; Πόσο κομματικοποιημένα είναι τα σωματεία, όλοι το γνωρίζουμε. Πώς να λύσουν το πρόβλημα αυτοί, που αναμφίβολα φέρουν το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης για τη σημερινή κατάσταση;
Προσωπικά δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι, ούτε και τώρα θα γίνει τίποτε. Η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει, μέχρι το επόμενο σοβαρό συμβάν, οπόταν η ΚΟΠ και οι λοιποί «παράγοντες» θα ξανασυνεδριάσουν για να βρουν λύσεις στο πρόβλημα.
Το μόνο που δεν είναι σίγουρο είναι το κατά πόσον είμαστε για γέλια ή για κλάματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου