Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Ο καθένας στον πάγκο του...

Η ιστορία μας από τα βάθη των αιώνων μέχρι και σήμερα, μας διδάσκει ένα σημαντικό πράγμα, που δυστυχώς, από ότι φαίνεται, δεν μπορέσαμε ποτέ να εμπεδώσουμε και να το κάνουμε πράξη.

Δεν μάθαμε ποτέ σαν πολίτες, σαν πολιτικοί, σαν αξιωματούχοι, σαν λαός γενικά, από που ξεκινούν και που σταματούν τα δικαιώματα μας, οι ευθύνες μας και οι δικαιοδοσίες μας.
Ένα παράδειγμα; Ψηφίζουμε βουλευτές για να ασχολούνται με τα προβλήματα του λαού, να νομοθετούν και να δίνουν λύσεις, να κάνουν τη ζωή μας πιο καλή, πιο εύκολη, να φτιάξουν μια κοινωνία δίκαιη και ευημερούσα για όλους.

Αντ' αυτού, ξημεροβραδιάζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα, ασχολούνται ΜΟΝΟ με το Κυπριακό, νομιζόμενοι έτσι πως παράγουν έργο και βοηθούν τον τόπο. Αποτέλεσμα; Να μην γίνονται σχεδόν ποτέ συνεδρίες των κοινοβουλευτικών επιτροπών, να αναβάλλονται επ’ αόριστο σοβαρά θέματα, προστάσεις νόμου και προβλήματα και γενικά η Βουλή των Αντιπροσώπων να μην λειτουργεί και να μην ανταποκρίνεται στο έργο που υποτίθεται ότι έχει χρέος να επιτελέσει.

Αν ένα μικρό ποσοστό των ατέρμονων ωρών που σπαταλούν οι περισσότεροι βουλευτές για να αναλύσουν κάθε λέξη και κάθε γράμμα των εγγράφων, των προτάσεων και των δηλώσεων που γίνονται για το Κυπριακό, το σπαταλούσαν για ένα κοινωνικό, ένα οικονομικό ή ένα οικολογικό πρόβλημα, φανταστείτε πόσο ωραία κι' αλλιώτικα θα ήταν τα πράγματα στον τόπο μας...

Και για να προλάβω αυτούς που θα τρέξουν να μας διαβεβαιώσουν ότι κάνουν το καθήκον τους, επιμένω πως μια ανακοίνωση ή ένα "μουρμουρητό" ή έστω η εγγραφή ενός θέματος για συζήτηση στη βουλή, δεν λύνουν τα προβλήματα. Έργα θέλουμε... Από αυτά που μας τάξανε πριν τις εκλογές. Από λόγια έχουμε μπουχτίσει.

Ο καθένας θα πρέπει επιτέλους να μάθει να παίζει το ρόλο του σ' αυτό τον τόπο.
Οι βουλευτές να νομοθετούν, οι δικαστές να δικάζουν, οι ιερωμένοι να ασχολούνται με τα του οίκου του Θεού και το κράτος να επιτελεί το έργο που πρέπει να επιτελεί. Έκαστος εφ' ω ετάχθη. Η ενασχόληση 24 ώρες το 24ωρο με το Κυπριακό δεν αποτελεί παρά μόνο απλή υπεκφυγή των καθηκόντων τους και πλήρη σφετερισμό των ψήφων που πήραν, υποτίθεται για να ασχοληθούν και να λύσουν τα προβλήματα του λαού.

Από λεγόμενους «υπερπατριώτες» είναι γεμάτη η ιστορία μας. Και τα τραγικά αποτελέσματα των πράξεων τους στο παρελθών, εξακολουθούμε να τα ζούμε μέχρι και σήμερα. Ας μην ξανακάνουμε τα ίδια λάθη. Δε μας παίρνει άλλο, δεν έχουμε τέτοια περιθώρια...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου