Είδα, πριν μερικές μέρες άρθρο βουλευτή στον τύπο με θέμα την κυβέρνηση και τις πρόσφατες ανακατατάξεις στην συγκυβέρνηση. Μέσα από τα διάφορα «παραμυθένια» που έγραφε, έδωσε έμφαση στα μικρά κόμματα που στηρίζουν τον Πρόεδρο. Και συνεχίζοντας το «παραμύθι» λέει:
«Εκεί λοιπόν που αναμέναμε το εκατοστό εικοστό πέμπτο επεισόδιο της δραματικής αυτής πολιτικής σειράς (για τις συνεδρίες του ΔΗΚΟ), ξεπετάγεται από ελαφρώς αριστερότερη μεριά το Κ.Σ. ΕΔΕΚ και "με τη μία" (που λέμε ποδοσφαιρικά) παίρνει τη μεγάλη απόφαση και... την κάνει με "ελαφρά πηδηματάκια" από τη "φαρμακερή" αγκαλιά του ΑΚΕΛ. Εκείνοι πάλιν δεν φάνηκαν να ενοχλήθηκαν. Μαθημένοι από τέτοια, έδειξαν μάλλον να το απολαμβάνουν. Μάλιστα δείχνουν να είναι έτοιμοι - ως έτοιμοι από καιρό, ως θαρραλέοι που λέει και ο Καβάφης - να αντέξουν και περαιτέρω συρρίκνωση στο κυβερνητικό σχήμα. Έχουν, λένε, σίγουρους τους Ενωμένους Δημοκράτες, την Πρωτοβουλία Ελεύθερων Πολιτών, τους Ελεύθερους Σοσιαλιστές, τις Νέες Δυνάμεις και γενικώς την Αριστερά».
Βέβαια, όταν είσαι εκπρόσωπος ενός τεράστιου κόμματος, έχεις ίσως δικαιολογία να μιλάς με τέτοια έπαρση. Όταν όμως το κόμμα σου δεν έχει καταφέρει ποτέ να φτάσει στο 2%, πως μπορείς να μιλάς με τόσο στόμφο και τόση αυτοπεποίθηση;
Στη συνέχεια λοιπόν του παραμυθιού, ο κ. βουλευτής μας λέει:
«Μόνος (ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας), με πιθανόν όλη την πολιτική ηγεσία να στρέφεται καθημερινά εναντίον του, με μειοψηφία στη Βουλή των Αντιπροσώπων, με σχεδόν όλα τα ΜΜΕ να τον κατακρίνουν, θα κληθεί να αντιμετωπίσει τον κακό λύκο που λέγεται Τουρκία (μαζί με τα λυκόπουλά του, τους εγκάθετους Ταλάτ ή Έρογλου). Και μετά να μου πείτε, πώς θα τα καταφέρει; Γιατί να μην έχει και το Κυπριακό ένα αίσιο τέλος (happy end) όπως τα παραμύθια;»
Κι όλα αυτά γιατί η ΕΔΕΚ αποφάσισε να φύγει από τη συγκυβέρνηση. Άσχετα αν το ΔΗΚΟ αποφάσισε να παραμείνει και να στηρίζει τον Πρόεδρο, άσχετα να ο ΔΗΣΥ αναθεωρώντας τις δηλώσεις που έγιναν σχετικά με την εκ περιτροπής Προεδρία, στην ουσία έδωσε πλήρη στήριξη στον Πρόεδρο, άσχετα αν το ΑΚΕΛ στηρίζει ασφαλώς τον Πρόεδρο, ο κ. βουλευτής θεωρεί ότι με τη φυγή της ΕΔΕΚ από την κυβέρνηση και ενδεχομένως με την ανακοίνωση του Κινήματος Οικολόγων ότι πια δε στηρίζουν τον Πρόεδρο (και πότε τον στήριζαν θα μου πείτε, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία) αποφαίνεται ότι ο Πρόεδρος έμεινε μόνος με όλη την πολιτική ηγεσία εναντίον του!
Ποια λογική και με ποιες μαθηματικές πράξεις τον οδήγησαν σε ένα τέτοιο συμπέρασμα, μόνος ό ίδιος μπορεί να ξέρει.
Για να στηρίξει αυτά που λέει, χρησιμοποιεί τρομακτικές φράσεις, όπως για παράδειγμα
«Η υπόθεση του κυπριακού λαού καταβαραθρώθηκε. Πάμε από υποχώρηση σε άτακτη φυγή και από λάθος σε πανωλεθρία. Οι λίγες χαρές που μας έρχονται αναπάντεχα (καμιά απόφαση Ευρωκοινοβουλίου, κάποια δικαστική απόφαση, κάποια ενθαρρυντική δήλωση) δεν αρκούν να διασπάσουν το απόλυτο σκότος που δημιουργούν οι εκτυφλωτικές αδυναμίες των τακτικών διαπραγμάτευσης που ακολουθεί ο Πρόεδρος Χριστόφια».
Και γιατί τα λέει; Μα απλούστατα για να δώσει έμφαση στην «συνταρακτική» απόφαση του κόμματος του να «μη στηρίζει πια τον Πρόεδρο» και η οποία, πέραν από μικροεξαιρέσεις, δεν έτυχε καμιάς απολύτως σημασίας. Κι άμα μάθεις να σε δείχνουν και να σε ξαναδείχνουν οι τηλεοράσεις, δύσκολα ξεκόβεις…
Όλη αυτή η ιστορία μου θυμίζει την παροιμία της μύγας που παρά το μέγεθος της νομίζει ότι μπορεί να αφοδεύει τον κόσμο όλο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου